Materialists: Kapitalizmin Romantik İç Dünyaya Sızıntısı

A24

"Past Lives" ile geçtiğimiz ödül sezonu adından çokça söz ettiren Celine Song'un son filmi "Materialists", film yorumlamanın doğasında olan çok başlılığı sinema severlere tekrar hatırlatan bir film.

İki farklı perspektifte izlenebilecek olan film modern romantik dünyaya bir ayna tutuyor. Bir romantik film olarak "Materialists", Dakota Johnson tarafından canlandırılan Lucy karakterine odaklanıyor.

Bir buluşma ayarlama şirketinde "çöpçatan" olarak çalışan Lucy'nin yaşadığı çelişkiler, istekleri ve kafa karışıklığı izleyiciye romantik ilişkiler konusunda gerçekçi bir bakış açısı sunuyor. Bu şekilde yorumlandığında film, Hollywood için film üreten büyük yönetmenlerin 2010'ların ortasından beri içinde bulunmaktan çekindiği "romantik komedi" film türüne sıcak bir karşılama yapıyor.

Fakat yönetmenin basın turunda üzerinde sıkça durduğu üzere, "Materialists" bundan çok daha fazlası olmak istemekte. Maddi kaygılar ve jenerasyonel ilişki örüntülerimizin romantik iç dünyamızı nasıl etkilediği, verdiğimiz karar ve seçtiğimiz partnerleri nasıl manipüle ettiğini gözler önüne seriyor.

Filmi, klasik bir "zengin kız fakir oğlan" hikayesi gibi yorumlayıp bu konuda ana karakter Lucy'i eleştirenlerlere de yönetmen filmin basın turunda dik bir tutum sergiliyor. "Fakirlik, yoksulların suçu değildir." diyen ve ekonomik eşitsizliğe dikkat çeken yönetmen, mesajını Chris Evans'ın canlandırdığı John karakteri ve ekranlarda sıkça gördüğümüz Pedro Pascal'ın canlandırdığı Harry karakteri üzerinden veriyor.

Filmde zaman zaman yan hikayeler ele alınış biçimindeki dağınıklığıyla buruk bir tat bıraksa da "Materialists" mesajı konusunda net bir film. Farklı yorumlanabilme özelliği de onu izlenmesi gereken bir film yapıyor.

İyi seyirler dilerim.

Zehra Ekin Can