Kırk Yedi'liler

Acı bir roman "Kırk Yedi'liler". Nasıl başlasam derken aklıma ilk bu cümle geldi. Kalbinizi sıkıştıran, boğazınızı sıkanlardan... 47 doğumlular ya da 48'liler bilemedin 49'lular ya da 46'lılar, işte tüm bu gençlerin 67'den itibaren verdikleri 12 Mart'a kadar giden ve bitmeyen sınavlarını anlatıyor roman.

Söylenti Dergi

Canım Emine, Füruzan'ın kaleminde ete kemiğe bürünüyor. O anlatacak yaşadıklarını biz kahrolacağız. Önce Erzurum'dayız, daha da önce hücredeyiz Emine'yle. Geçmişi, ailesini, Erzurum'u düşünüyor, sonra da başlıyor hatırlamaya, anlatmaya.

Öğretmen anne babanın idealizmi, diğer öğretmenlerle yaymaya çalıştıkları memleket/millet ideali, ama bunu yapmaya çalışırken kurtulamadıkları hırsları, üstten bakışları, köylüyü beğenmeyişleri, kendilerini bir türlü kurtaramadıkları dal budak salan dedikodular, onlarla bir düşünmeyenleri dışlamaları, kendi dar namus anlayışlarının dışında kalanları hor görmeleri...

Memleketi ileriye taşımak istemeleri ama yeterince çaba göstermeyip aydın-köylü, İstanbul-Anadolu kıyaslamasında çakılıp kalmaları, kendilerini köylüden hep üstün görmeleri sonucu o istenen, beklenen ilerlemenin asla gerçekleşmeyecek olmasının bir kez daha yüzümüze çarpılması... Füruzan bu kısmı o kadar iyi anlatıyor ki...

Üniversite öğrencisi olarak karşımıza çıktığında Emine köprünün altından çok sular akmış artık. Yine hücredeyiz. Başta acı bir roman dememe sebep olan kısımlar için kalbinizi sağlam tutmanız gerekiyor. Kendinizi hücrede iş*enceleri izlerken buluyorsunuz.

O kadar ama o kadar zor ki bu kısımlar... Sahne sahne hâlâ gözümün önündeler. İnsan olmaktan çıkartıldığınız bu hücrelerden sonra hayata dönmek de devam etmek de büyük mesele.

Füruzan sadece Emine ve ailesi ekseninde anlatmıyor tabii olup bitenleri. Emine'nin yoldaşları da geçmişleri ve o günlerde yaşadıklarıyla anlatılıyor. Her biri pırıl pırıl bu gençler için de bir gelecek yok maalesef. Hepsinin hikâyesiyle daha da üzülüyorsunuz.

Okumadan geçmeyin diyeceğim bir dönem, bir memleket panoraması "Kırk Yedi'liler".

Neslihan Bayram Yavuz